អេភេសូរនិយាយអំពីព្រះគុណរបស់ព្រះ ការអស្ចារ្យរបស់ទ្រង់សេចក្ដីស្រឡាញ់ ឥតលក្ខខ័ណ្ឌ និងសេចក្ដីមេត្ដាករុណា ដែលទ្រង់រីករាយនឹងចាក់បង្ហូរមកលើយើង តាមរយៈព្រះរាជបុត្រាព្រះយេស៊ូ។ ជំពូកទី ១-៣ បរិយាយអំពីព្រះគុណ ហើយជំពូកទី ៤-៦ បង្ហាញយើងពីរបៀបដែលព្រះគុណបំផ្លាស់ប្តូរគ្រប់ទិដ្ឋភាពនៃជីវិតរបស់យើង ៖ ក្នុងសហគមន៍គ្រិស្តបរិស័ទ សីលធម៌ផ្ទាល់ខ្លួន អាពាហ៍ពិពាហ៍ ការចិញ្ចឹមបីបាច់ថែរក្សា និងការងារ។
ការធ្វើការនៅកន្លែងការងារមួយគឺជាលក្ខណៈពិសេសយ៉ាងសំខាន់នៃជីវិត សម្រាប់មនុស្សភាគច្រើន ហើយភាគច្រើនក៏សម្រាប់ការរស់នៅរបស់មនុស្ស ផងដែរ។យើងត្រូវបានចំណាយពេលនៅកន្លែងធ្វើការ គឺស្មើនិងមួយភាគបីនៃពាក់កណ្តាលម៉ោងដែលយើងកំពុងភ្ញាក់ ។ ដូច្នេះចម្លើយចំពោះសំនួរ គឺ: "ហេតុអ្វីបានជាអ្នកធ្វើការ?" គឺមានសារៈសំខាន់ណាស់។
ការងារខ្លះសម្រាប់ការគោរពទៅវិញទៅមក ការយល់ព្រម ឬការសរសើរពីអ្នកដទៃ ដូចជា៖ ចៅហ្វាយរបស់អ្នក អតិថិជនរបស់អ្នក ឪពុកម្តាយ បងប្អូនរបស់អ្នក មិត្តភក្ដិ អ្នកជិតខាងរបស់អ្នក ។ល។ ការងារខ្លះទៀតធ្វើការរកលុយ ដើម្បីទិញសុភមង្គល (ដោយទិញរបស់របរ ដើរលេងកំសាន្ត។ល។) ឬសុវត្ថិភាព (ដោយសន្សំប្រាក់ឱ្យបានច្រើនតាមដែលអាចធ្វើទៅបាន ការវិនិយោគ។ល។)។ យើងម្នាក់ៗធ្វើការដោយហេតុផលទាំងពីរនេះ ប៉ុន្តែហេតុផលទាំងពីរនេះជាធម្មតាជាជម្រើសតែមួយគត់សម្រាប់អ្នកដែលមិនស្គាល់ព្រះយេស៊ូ។
ព្រះគម្ពីរផ្តល់ឱ្យយើងនូវចម្លើយផ្សេងៗពីគ្នាទាំងអស់ចំពោះសំនួរ៖ «ហេតុអ្វីបានជាអ្នកធ្វើការ? វាបង្ហាញបានថារូបភាពទាំងពីរនេះ គឺជាគ្រឹះ នៃគុណវិបត្ត (ដូច្នេះហើយ នឹងធ្វើឱ្យអ្នកខកចិត្ត និងធ្វើឱ្យមនុស្សជាទីស្រលាញ់របស់អ្នកឈឺចាប់ ដោយជៀសមិនរួច) អ្នកនឹងមិនអាច រកឃើញសារៈសំខាន់ដ៏ពិតប្រាកដ ដូចជា អត្តសញ្ញាណ សុភមង្គល សុវត្ថិភាព ជាដើម។ល។ នៅក្នុងការងារ ឬនៅក្នុងកិច្ចការអាចទាញអ្នកក្តី។ វាបង្ហាញថា យើងរកឃើញកិច្ចការទាំងនេះតែនៅក្នុងទំនាក់ទំនង ជាមួយព្រះយេស៊ូដោយក្តីស្រឡាញ់ប៉ុណ្ណោះ ហើយទំនាក់ទំនងជាមួយព្រះយេស៊ូនេះ បានផ្លាស់ប្តូរ យ៉ាងជ្រៅនូវចម្លើយរបស់យើងចំពោះសំនួរនេះថា “ខ្ញុំរស់នៅ ហើយធ្វើការសម្រាប់ព្រះយេស៊ូ” ។ សូមមើលរបៀបដែលអេភេសូរ ៦:៥-៩ ឆ្លើយសំនួរនេះ (អាន)។
ទោះបីជាស្ថានភាពជាក់លាក់ (ទាសករ សតវត្សទី 1 និងមូលធននិយមសតវត្សទី 21) មានភាពខុសប្លែកគ្នាមួយ ត្រូវបានអនុវត្តគោលការណ៍ដូចគ្នា។រឿងដំបូងដែលត្រូវកត់សម្គាល់គឺថា គ្រិស្តបរិស័ទ (និយោជិត ឬនិយោជក និងអ្នកត្រួតត្រា(គ្រប់គ្រង)) ឥឡូវនេះមានម្ចាស់ថ្មី គឺព្រះយេស៊ូ។ រាល់ខក្នុងវគ្គនេះបញ្ជាក់ចំណុចនេះ (បង្ហាញ)។ ហើយ ម្ចាស់ថ្មីមិនដូចម្ចាស់ចាស់ទេ! ម្យ៉ាងវិញទៀត ព្រះយេស៊ូតម្រូវឲ្យមានគុណភាពការងារខ្ពស់ណាស់។
បុគ្គលិក៖
មានអាកប្បកិរិយាប្រកបដោយការគោរព និងចុះចូលចំពោះម្ចាស់របស់អ្នកដោយមិនគិតពីអាកប្បកិរិយារបស់គាត់ចំពោះអ្នកឡើយ (6:5; ១ពេត្រុស2:18) ប្រសិនបើជង្គង់របស់អ្នកឆ្លើយតបដោយរញីរញ័រ គឺថា “អ្នកមិនស្គាល់ម្ចាស់ខ្ញុំទេ!” គិតពីម្ចាស់របស់ពួកគេគ្រប់រូប! ខំប្រឹងធ្វើការអស់ពីចិត្ត មិនថាអវត្តមាន ឬមានវត្តមានម្ចាស់របស់អ្នកក្តី (៦:៦)។ ធ្វើការដោយឆន្ទៈល្អ ជាធ្វើការងារដោយទង្វើស្ម័គ្រចិត្ត ដោយក្តីស្រឡាញ់ "ចង់ដោយពេញចិត្ត" មិនមែនជាកាតព្វកិច្ចដែលធ្វើដោយការខឹងសម្បា "ត្រូវតែ" នោះទេ (៦:៧)
បង្ហាញការគោរព និងការគិតគូរដល់បុគ្គលិករបស់អ្នក (ជំនួសឱ្យការវាយឬក និងមើលងាយ)។ ធ្វើជាគម្រូរនៃការខិតខំធ្វើការ (ជំនួសឱ្យការទាញយកប្រយោជន៍ពីមុខតំណែងរបស់អ្នក ដើម្បីធ្វើការតិច និងធ្វើឱ្យពួកគេធ្វើការកាន់តែច្រើនជាងមុន)។ ទំនាក់ទំនងពួកគេដោយចិត្តស្រឡាញ់ និងស្មោះសរ (ជំនួសឱ្យការនិយាយរំឮកពីកំហុសរបស់ពួកគេ ដូចខឹងសម្បារដល់ទីបញ្ចប់របស់អ្នក)។ "បោះបង់ការគំរាមកំហែង" គឺជាការអនុវត្តជាពិសេសចំពោះអត្តចរិកខាងលើ។ និយោជក និងអ្នកគ្រប់គ្រងមានសិទ្ធិអំណាចស្របច្បាប់ (ហើយជួនកាលវាជាទំនួលខុសត្រូវ) ដើម្បីដាក់វិន័យបុគ្គលិក/និយាយចំៗដោយផ្ទាល់។ ប៉ុន្តែយើងក៏មិន ដើម្បីធ្វើបាបពួកគេ ឬសប្បាយចិត្តក្នុងការធ្វើឱ្យពួកគេរស់នៅដោយខ្លាចយើងនោះឡើយ។
អ្នកណាក៏ដោយ(រួមទាំងគ្រិស្តបរិស័ទ) អ្នកស្មោះត្រង់ត្រូវការទទួលស្គាល់ថាវាមិនពិបាកទេ ប៉ុន្តែវាមិនអាចទៅរួចនោះទេ! យើងមិនមែនគ្រាន់តែជួបបញ្ហា ក្នុងការរក្សាតម្រូវការការរស្មោះត្រង់រាល់ពេលនោះទេ វាគឺថាយើងមានបញ្ហាក្នុងការរក្សាវាគ្រប់ពេលវេលា។ យើងយល់ព្រមថា ប្រសិនបើគ្រប់គ្នាធ្វើតាមរបៀបស្តង់ដារទាំងនេះ នៅកន្លែងធ្វើការនិងប្រសើរមិនគួរឱ្យជឿ។ ប៉ុន្តែយើងដឹងថាអ្នកគ្រប់គ្នានិងមិនធ្វើតាមរបៀបស្តង់ដារនោះទេ ហើយយើងក៏មិនមែនជាមនុស្សល្ងង់ដែលព្យាយាមធ្វើវាលុះត្រាតែអ្នកផ្សេងធ្វើដែរ ឬត្រូវការការប្តេជ្ញាចិត្តធ្វើវាជាមុនសិន។ យើងប្រើការពិតនេះដើម្បីបង្ហាញអំពីភាពច្បាស់លាស់ដែលពួកយើងគ្មានចិត្តចង់ទទួលយកការបង្រៀនរបស់ប៉ូល ។ ប៉ុន្តែ នេះជារបៀបដែលអ្នកដើរតាមព្រះយេស៊ូទាំងអស់មានវា កុំខ្វល់ពីអ្នកផ្សេងទៀតប្រព្រឹត្តតាមរបៀបរៀងៗខ្លួននៅកន្លែងធ្វើការយ៉ាងណាក៏ដោយ។ គ្រិស្តបរិស័ទជំនាន់មុន ដែលធ្លាប់ឆ្លងកាន់ស្ថានការអាក្រក់នោះដែរ ក៏បានទទួលយកយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរ ហើយនេះគឺជាកត្តាសំខាន់មួយក្នុងការរីកចម្រើន និងជះឥទ្ធិពលទៅកាន់ចលនាគ្រិស្តបរិស័ទនៅជំនាន់មុនដែរ!
តើពួកគេអាចធ្វើបែបនេះដោយរបៀបណា? តើពួកគេដឹងអ្វីខ្លះអំពីព្រះយេស៊ូដែលយើងមិនដឹង ឬមិនជឿ? ចម្លើយគឺថាព្រះយេស៊ូធំជាងចៅហ្វាយថ្មីរបស់យើងឆ្ងាយណាស់។ ទ្រង់ក៏ជាព្រះអង្គសង្គ្រោះរបស់យើងដែរ ហើយសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់មានសមត្ថភាពកែប្រែជីវិតការងាររបស់យើង (ក៏ដូចជាគ្រប់រូបភាពផ្សេងទៀតនៃជីវិតរបស់យើង)។ នេះជារបៀប៖
ដំបូង និងយ៉ាងសំខាន់បំផុត ព្រះយេស៊ូបានធ្វើការតាមរបៀបនេះ ហើយទ្រង់បានធ្វើការតាមរបៀបនេះសម្រាប់អ្នក ពីព្រោះទ្រង់ស្រឡាញ់អ្នក។ អត្ថបទនេះគ្រាន់តែជាការអនុវត្តជាក់លាក់មួយ ជំពូក ៥: ១,២ (សូមអាន)។
ព្រះយេស៊ូចង់ឲ្យយើងដើរក្នុងសេចក្ដីស្រឡាញ់ (ចេះរស់នៅតាមរបៀបខ្លួនឯងដែលចេះអោយសម្រាប់ជីវិត រួមទាំងកន្លែងការងារផងដែរ)។ សូមចំថា យើងមិនដើរក្នុងសេចក្ដីស្រឡាញ់ដើម្បីឲ្យព្រះយេស៊ូស្រឡាញ់យើងនោះទេ យើងដើរដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់ ដោយសារព្រះយេស៊ូបានស្រឡាញ់យើង ហើយបានលះបង់ទ្រង់ផ្ទាល់ដើម្បីយើង។ តើនេះមានន័យយ៉ាងម៉េច?
ព្រះអម្ចាស់ជាម្ចាស់នៃសកលលោកទំាងមូល ព្រះយេស៊ូបានបន្ទាបអង្គទ្រង់ចុះចូលចំពោះសិទ្ធិអំណាចទុច្ចរិត និងភាពអយុត្តិធម៌ (ភីលីព ២:៥-៨; ការកាត់ទោសចំពោះហេរ៉ូឌ ពីឡាត និងកៃផាស)។ ហេតុអ្វីបានជាទ្រង់លះបង់ដូច្នេះ? ទ្រង់បានធ្វើវាសម្រាប់អ្នក (២ពេត្រុស ២:២២-២៣) ។
ព្រះយេស៊ូមិនធ្លាប់ “ខ្ជិល” ឡើយ—ទ្រង់បានធ្វើការ ២៤/៧ ជាមួយព្រះវរបិតា ទ្រង់ ដើម្បីប្រោសលោះមនុស្ស (យ៉ូហាន ៥:១៧) ហើយទ្រង់បានធ្វើកិច្ចការ ដ៏សែនឈឺចាប់បំផុតរបស់ទ្រង់ មិនត្រឹមតែនៅពេលដែលព្រះវរបិតាទ្រង់មិន ទតមើលប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែនៅពេលដែលព្រះជាម្ចាស់បោះបង់ចោលទ្រង់ (ពន្យល់) ! ហេតុអ្វីបានជាទ្រង់លះបង់ដូច្នេះ? គាត់បានធ្វើវាសម្រាប់អ្នក ដើម្បីឲ្យការជំនុំជំរះរបស់ព្រះចំពោះអំពើបាបរបស់អ្នកនឹងធ្លាក់មកលើទ្រង់ប្រសើរជាងធ្លាក់មកលើយើង។ព្រះយេស៊ូមិនដែលធ្វើការបែបលក្ខណៈ«មរណសាក្សី»ឡើយ។ ព្រះអង្គបានធ្វើការដោយស្ម័គ្រចិត្ត និងចេញពីបេះដូង។ ហើយអ្វីដែលអស្ចារ្យបំផុតនោះគឺព្រះអង្គបានធ្វើការតាមរបៀបនេះ មិនមែនដោយសារទ្រង់ស្រឡាញ់ព្រះបិតារបស់ព្រះអង្គប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែដោយសារទ្រង់ស្រឡាញ់អ្នក និងខ្ញុំ ទោះជាយើងចង់ក្តី ចំពោះទ្រង់គឺទទេ (កាឡាទី ២:២០; រ៉ូម ៥:៦,៧)។
ហើយដោយសារព្រះយេស៊ូបានធ្វើការឲ្យអ្នក (គ្រប់ផ្លូវទៅកាន់ឈើឆ្កាង) អ្នកអាចក្លាយជាកូនជាទីស្រឡាញ់របស់ព្រះ ប្រសិនបើអ្នកគ្រាន់តែប្រគល់ខ្លួនអ្នកឲ្យទ្រង់។ ហើយនៅពេលដែលអ្នកជាកូនជាទីស្រឡាញ់របស់ព្រះ អ្នកលែងត្រូវបានទប់ស្កាត់អ្នកដោយការងារ ឬដោយប្រាក់ខែ ឬតាមវិធីដែលម្ចាស់របស់អ្នកមើលមកអ្នក ឬតាមរបៀបស្ទង់ដាររបស់លោកិយ៍ទៀតឡើយ។ អ្នកលែងត្រូវការស្វែងរកសុភមង្គល និងសុវត្ថិភាពពីអ្វីមួយ និងមានលុយក្នុងធនាគារឬអត់ទៀតឡើយ។ (នេះជាអ្វីដែលធ្វើឲ្យការងារមានការពិបាកខ្លាំង អ្វីដែលអ្នកនិពន្ធម្នាក់ហៅថា “ការងារនៅក្រោមការងារ។”) ឥឡូវនេះ អ្នកត្រូវបានការពារ និងមានសុវត្ថិភាពដោយសារសម្ពន្ធភាពអ្នកជាមួយព្រះយេស៊ូ ដែលស្រឡាញ់អ្នក ហើយបានលះបង់ព្រះជន្មទ្រង់ផ្ទាល់ដើម្បីអ្នក។
ទោះបីជាកិច្ចការរបស់អ្នក "មិនថ្លៃថ្នូរ" យ៉ាងណា អ្នកនៅតែមានតម្លៃពិតប្រាកដដូចជាកូនរបស់ទ្រង់។
ទោះបីជាកិច្ចការរបស់អ្នកអសន្តិសុខយ៉ាងណា អ្នកពិតមានសុវត្ថិភាពពិតប្រាកដនៅក្នុងការថែទាំរបស់ទ្រង់។
ទោះបីជាមេរបស់អ្នកគិតពីអ្នកបន្តិចបន្តួចក្តី អ្នកបានយល់ព្រម និងរីករាយជា ខ្លាំងដោយព្រោះទ្រង់។
ទោះបីជាសង្គម និយាយថាការងាររបស់អ្នក"មិនសំខាន់" យ៉ាងម៉េចក៏ដោយ ព្រះអង្គមានបន្ទូលថាការងាររបស់អ្នកមានសារៈសំខាន់ ព្រោះវាជួយមនុស្ស និងដោយសារតែអ្នកក្លាយជាពន្លឺរបស់ទ្រង់នៅទីនោះ។
ទោះបីជាការងាររបស់អ្នកគួរឱ្យធុញ ឬធុញទ្រាន់យ៉ាងណានោះទេ អ្នកមាន ម្ចាស់ដ៏គួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍មួយ ដែលអ្នកអាចទាក់ទងបានគ្រប់ពេល។
ទោះបីជាមេរបស់អ្នកមិនពេញចិត្តប៉ុណ្ណាក៏ដោយ អ្នកមានម្ចាស់កោតសរសើរដែលនឹងផ្តល់រង្វាន់ដល់អ្នកសម្រាប់គ្រប់ពេលដែលអ្នកបម្រើព្រះអង្គ (៦:៧) ។
ដូច្នេះ អ្នកមិនចាំបាច់ “រស់ដើម្បីធ្វើការ” ដើម្បីក្លាយជានរណាម្នាក់ឡើយ ពីព្រោះអ្នកគឺជាមនុស្សម្នាក់នៅក្នុងព្រះគ្រិស្តហើយ។ ហើយអ្នកមិនចាំបាច់ "ធ្វើការដើម្បីរស់នៅ" ដើម្បីស្វែងរកអត្តសញ្ញាណ ឬការបំពេញនៅក្នុងការកំសាន្ត។ល។ ពីព្រោះអ្នកមានអត្តសញ្ញាណ និងការបំពេញនៅក្នុងទំនាក់ទំនងរបស់អ្នកជាមួយព្រះគ្រិស្ត។
នៅពេលណាយើងកាន់តែជឿពិតប្រាកដលើកិច្ចការនេះ ហើយរស់នៅជាពន្លឺនៃកិច្ចការនេះ នោះព្រះយេស៊ូកាន់តែកែប្រែរបៀបដែលយើងសម្លឹងមើល និងធ្វើការងាររបស់យើងកាន់តែច្រើនឡើង! យើងចាប់ផ្តើមសម្លឹងមើល ទៅការងាររបស់យើងជាឱកាសមួយដើម្បីបម្រើព្រអង្គ ដោយផ្តល់សេចក្តីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់ដល់អ្នកដទៃ និងជាតំណាងរបស់ទ្រង់ឱ្យបានល្អដើម្បីឱ្យអ្នកដទៃចាប់អារម្មណ៍មកលើទ្រង់។ យើងប្រហែលជានៅចាំថា ផ្នែកនេះជាចំណុចទាំងមូលនេះនៃកណ្ឌគម្ពីរអេភេសូរ ដែលយើងឆ្លើយតបនឹងសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះ ដោយការសរសើរទ្រង់ដល់អ្នកដទៃ (៤:១; កូឡ. ៣:១៧)។ ហើយព្រះអង្គគឺជាម្ចាស់ ដែលជួយយើងធ្វើរឿងនេះ! តាមពិតទៅ ទ្រង់នឹងធ្វើការតាមរយៈយើងនៅពេលយើងទុកចិត្តព្រះអង្គ។ ចាំថា ព្រះគម្ពីរអេភេ.៥:១៨-២១ដាស់តឿនយើងឱ្យពេញដោយព្រះវិញ្ញាណរបស់ទ្រង់ឥតឈប់ឈរជានិច្ច កាលពឹងផ្អែកលើទ្រង់ហើយអនុញ្ញាតឱ្យទ្រង់បង្ហាញអង្គទ្រង់តាមរយៈពាក្យសម្ដី និងសកម្មភាពរបស់យើង។ ផឹកពីព្រះវិញ្ញាណរបស់ព្រះ(យហ.៧:៣៧-៣៩)? នោះយើងនឹងមានអំណាចដ៏អស្ចារ្យដើម្បីជាតំណាងឱ្យព្រះយេស៊ូ!
សុំទ្រង់ឲ្យចាក់បំពេញយើងជារៀងរាល់ថ្ងៃ មុនពេលយើងទៅធ្វើការ និងពេលយើងធ្វើការ។ សុំនូវសេចក្តីស្រលាញ់ ប្រាជ្ញា ភាពរឹងប៉ឹង របស់ព្រះអង្គ។ល។ ដើម្បីជាតំណាងឱ្យទ្រង់បានល្អ។ នេះគឺជាប្រភេទនៃ"ការផឹកនៅកន្លែងការងារ" ដែលនឹងធ្វើឱ្យយើងជាតំណាងឱ្យកាន់តែប្រសើរឡើង របស់ព្រះយេស៊ូនៅកន្លែងធ្វើការ!
សូមរំលឹកគ្នាទៅវិញទៅមកថា ព្រះវិញ្ញាណទ្រង់បានប្រុងប្រៀប ហើយមានឆន្ទៈធ្វើការតាមរយៈយើង ហើយលើកទឹកចិត្តគ្នាទៅវិញទៅមកឱ្យពឹងផ្អែកលើទ្រង់ ដើម្បីយើងអាចធ្វើជាពន្លឺសម្រាប់ទ្រង់។
"ជំនួសឱ្យការផ្តោតទៅលើស្ថានភាពការងាររបស់ខ្ញុំមិនអំណោយផល សូមជួយខ្ញុំឱ្យផ្តោតលើថាតើក្តីស្នេហ៍នៃទ្រង់អស្ចារ្យដោយរបៀបណា។" អស្ចារ្យណាស់ដែលព្រះអង្គស៊ូទ្រាំ នឹងលក្ខខណ្ឌការងារមិនល្អសម្រាប់យើង។
"ជំនួសឱ្យការផ្តោតលើរបៀបដែលខ្ញុំអាចទទួលបានច្រើនតាមតែអាចធ្វើទៅបានតាមរយៈការងារតិចតួចតាមការចាំបាច់ សូមជួយខ្ញុំផ្តោតលើរបៀបដែលព្រះអង្គផ្តល់ឱ្យខ្ញុំនូវអ្វីគ្រប់យ៉ាងសម្រាប់ខ្ញុំដោយមិនប្រឹងធ្វើដោយខ្លួនឯងនោះឡើយ" ។ ហើយបន្ទាប់មក ចូរយើងផ្តោតលើរបៀបដែលយើងអាចតំណាងឲ្យព្រះយេស៊ូបានល្អនៅកន្លែងការងារ។ សូមទទួលយកការនេះជាកិច្ចការសំខាន់ចម្បងមួយក្នុងព័ន្ធកិច្ចជាច្រើនរបស់យើង!
“ជំនួសឱ្យការផ្តោតលើរបៀបដែលអ្នកដទៃមិនគោរព ឬរំខានខ្ញុំ សូមជួយខ្ញុំឲ្យផ្តោតលើរបៀបដែលទ្រង់ស្រឡាញ់ខ្ញុំ (ទោះបីជាខ្ញុំមិនគោរព និងរំខានដល់ទ្រង់ក៏ដោយ) និងជួយខ្ញុំពីរបៀបដែលអាចបង្ហាញសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះអង្គចំពោះមនុស្សដែលពិបាកនៅកន្លែងធ្វើការ។”
«ជំនួសឱ្យការផ្តោតលើរបៀបដែលខ្ញុំទទួលបានការគោរព ឬការកោតសរសើរ ឬការដឹងគុណតិចតួច សូមជួយខ្ញុំឲ្យផ្តោតលើសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់ (ថាតើទ្រង់រីករាយនឹងខ្ញុំប៉ុណ្ណា ទោះជាខ្ញុំធ្វើបាបក៏ដោយ) និងរបៀបដែលខ្ញុំអាចផ្តល់ការគោរព និងការដឹងគុណចំពោះអ្នកដ៏ទៃសម្រាប់សិរីល្អរបស់ទ្រង់»។
១. មនុស្សភាគច្រើនជាទាសករ។ ប្រហែលជាមានទាសកររហូតដល់ 60 លាននាក់នៅពេលនេះ។ នៅក្នុងទីក្រុងជាមធ្យម មានទាសករច្រើនដងច្រើនជាងមនុស្សមានសេរីភាព។ កំណាត់សេដ្ឋកិច្ច និងសង្គមនៃចក្រភពរ៉ូមពឹងផ្អែកលើទាសភាពច្រើនជាងមុនសង្គ្រាមស៊ីវិលនៅអាមេរិកខាងត្បូង។ ទោះបីជាស្ថានភាពនៃទាសករមានភាពប្រសើរឡើង និងប្រសើរជាងទាសករជនជាតិអាមេរិកដើមកំណើតអាហ្រ្វិកនៅមុនសង្រ្គាមស៊ីវិលនៅអាមេរិក (ការធ្វើដោយដៃកាន់តែជារឿងធម្មតា សិទ្ធិស្របច្បាប់កំពុងត្រូវបានផ្តល់) ទាសករនៅតែត្រូវបានចាត់ទុកថាជាកម្មសិទ្ធិរបស់ចៅហ្វាយនាយរបស់ពួកគេ។ អារីស្តូតបាននិយាយថា“ទាសករគឺជាឧបករណ៍រស់ដូចជាឧបករណ៍ជាទាសករគ្មានជីវិតដែរ”។ នៅក្នុងពន្លឺនេះ ការណែនាំរបស់ប៉ូល (និងអ្នកសរសេរគម្ពីរសញ្ញាថ្មីផ្សេងទៀត) ទាក់ទងនិងទាសភាពគឺគួរអោយកត់សំគាល់ និងមានតែមួយគត់នៅក្នុងសតវត្សទី 1 ។ ទោះបីជាពួកគេបានរារាំងពីការទាមទារឱ្យមានការរំដោះទាសករទាំងអស់ (ទោះបីជាប៉ូលបានសុំឱ្យភីលេម៉ូនរំដោះអូណេស៊ីមក៏ដោយ) ពួកគេបានទទូចឲ្យសហគមន៍គ្រិស្តបរិស័ទដែលរីកចម្រើននៅជំនាន់នោះជួយមើលពីខាងក្នុងនៃការធ្វើឲ្យប៉ះពាល់ដល់ទាសករជាសំខាន់បំផុត។ ការជួយមើលនេះមានធាតុផ្សំបីយ៉ាង ដែលត្រូវបានបង្រៀនយ៉ាងច្បាស់នៅក្នុងវគ្គនេះ សមភាព(ភាពស្មើគ្នា)ពីមុនព្រះជាម្ចាស់ យុត្តិធម៌សង្គមរវាងចៅហ្វាយនាយ និងទាសករ និងភាតរភាពរវាងចៅហ្វាយនាយ និងទាសករ។ នេះជាមូលហេតុដែលត្រឹមត្រូវតាមប្រវត្តិសាស្ត្រក្នុងការលើកសរសើរគ្រិស្តបរិស័ទថាជាកម្លាំងដ៏សំខាន់ដែលបានលុបបំបាត់ទាសភាពនៅចក្រភពអង់គ្លេស និងអាមេរិក ទោះបីជាគ្រិស្តបរិស័ទយឺតយ៉ាវក្នុងការបង្កើតវាក៏ដោយ។ សូមមើល Stott, John R. W., The Message of Ephesians (Downers Grove, Illinois: InterVarsity Press, 1979), pp.250-259 ។
